In een klein winkeltje in Leerdam

Ga je met me mee naar Leerdam? Mijn vriendin wilde iets bijzonders voor vrienden kopen, een mooi glas kunstwerk was het idee.

Mijn familie komt uit Leerdam en als klein meisje gingen we ongeveer 1 keer in de zes weken op familie bezoek. Ik woonde in Duitsland met mijn gezin dus even koffie drinken bij opa’s en oma’s zat er niet echt in. Toen ik Leerdam hoorde dacht ik meteen, goh leuk, al heeeeel lang niet meer geweest. En mijn opa was een glassnijder in de glasfabriek dus ik had er een nostalgisch gevoel bij.

Na een lunch op het terras in de haven, een geheel spontane ontmoeting met mijn nicht gingen we opzoek naar het glas winkeltje. Nou klinkt een winkeltje eigenlijk iets te oneerbiedig. Hoewel het een kleine winkel was, stond er werkelijk de mooiste glaswerken die ik ooit gezien had. En dat zeg ik terwijl mijn oma’s huis van top tot teen helemaal vol stond met glas van Royal Leerdam. Het glas in de winkel was modern, kunstig, echt heel bijzonder mooi.

“Neem je ook wat mee voor in onze kast?” Vroeg mijn man… “Ja ik kijk wel even”. Eenmaal de prijskaartjes bekeken was ik al snel van mening dat ik deze keer niks mee name voor in de kast. Gemiddelde prijs 1500,- denk ik zo voor een bijzonder mooi stuk glas. Nog even doorsparen Sas…

We waren op zoek naar iets speciaals, want het ging om bijzonder goede vrienden. Opeens attendeerde mijn vriendin me op een viertal kunstwerken genaamd Water, Vuur, Aarde en Metaal. Nou daar ga ik natuurlijk wel op aan. “Heb je een foto van je vrienden?” Vroeg ik aan mij haar. “Dan kijk ik wat voor karakter type ze hebben en welk van de elementen het sterkst vertegenwoordigd zijn en dan kun je ieder een kunstwerk van hun eigen element geven”. Hoe leuk is dat. De foto’s werden erbij gepakt en ik begon wat in mezelf te kletsen, toen wat harder zodat mijn vriendin het ook kon horen. Mmmm ik denk dat hij een Hout type is en dat zij een Vuur type is, maar ik twijfel toch ook klein beetje.

De mevrouw van de winkel keek me iet wat glazig aan. “Uhm, echt geen idee waar je het over hebt maar je maakt me wel nieuwsgierig. Waar heb je het allemaal over??” “Oh haha, ja nou ik doe Chinese Face Reading”. En ik legde haar uit wat het inhield. Haar blik werd nieuwsgieriger maar ook vervreemder. “Okay, klinkt heel interessant ja, kun je dan ook wat in mijn gezicht lezen?” “Ja dat kan ik wel was mijn antwoord, maar ik moet eerst vragen of je het zeker weet. We zijn immers met meer mensen en het is heel persoonlijk”. Hierop antwoorde ze: “Oh nou ja doe maar hoor ik heb niks te verbergen”.

En zo ging ik ongeveer tien minuten in gesprek over de dingen die ik zag. We hebben gesproken over leiderschapskwaliteiten, over verdriet uit het verleden, over een dominante mannelijke kracht die haar kracht overruled, over het gevoel dat ze ergens weet dat ze op aarde is om iets te doen maar nog niet helemaal gevonden heeft, dat ze goed kon luisteren enzovoort enzovoort. En elke keer als ik een nieuw stukje aanraakte zag ik dat haar ogen iets roder werden, en soms haar gezicht wegdraaide. Dan begon ze te lachen, “Jeetje! Het is ongelooflijk wat jij allemaal naar boven haalt”! En het klopt ook nog allemaal! “Ik zei toch: weet je het zeker? Het is heel prive wat ik je allemaal vertel hoor”, begon ik te lachen.

Ondertussen was mijn vriendin eruit wat voor cadeau het moest worden, drie prachtige flesvazen in pastel kleur. Er werd af gerekend en ik heb toch mijn website en telefoon nummer maar even achter gelaten. Het voelde raar om iemand te overladen met heel persoonlijke dingen en dan nooit meer erover in gesprek te kunnen. Met een blij hart en een tevreden vriendin liep ik de winkel uit. Wat een leuke ontmoeting, en wat een leuke keuze heb ik gemaakt om dit op grotere schaal te gaan doen.